Στην Ελλάδα χάνουν την ζωή τους 100 παιδιά κάθε χρόνο στην άσφαλτο κατά την μετακίνησή τους με το αυτοκίνητο. 100 παιδιά σκοτώνονται κάθε χρόνο λόγω της άγνοιας των γονέων. Δηλαδή, όχι ακριβώς άγνοια. Αδιαφορία θα έλεγα.
Γονείς να τσακώνονται μεταξύ τους όλη μέρα για το τι θα φάνε τα παιδιά, αν θα κάνουν εμβόλια τα παιδιά, αν θα πάρουν κινητό ή ταμπλετ τα παιδιά και πόση ώρα θα δουν «ζουζούνια» στο youtube τα παιδιά. Και μετά πάνε και τα πετάνε μέσα στο αυτοκίνητο, έτσι, χύμα ή ακόμα χειρότερα στην αγκαλιά!!
Έλα μωρέ μέχρι τον φούρνο θα πάμε για ψωμί. Εδώ δίπλα. Τι θα πάθει; Δεν θέλεις να ξέρεις τι θα πάθει το παιδί σου αν πέσει ένας τρελός με το αυτοκίνητό του πάνω σου. Ένα παιδί βάρους 30 κιλών μέσα στο αυτοκίνητο που κινείται με 40 χλμ, σε περίπτωση μετωπικής σύγκρουσης το βάρος του αυξάνεται αυτόματα στον 1 τόνο! ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΤΟΝΟΣ. Και αν το έχεις αγκαλιά πέφτουν και οι δικοί σου 3 τόνοι πάνω του. Σκοτώνεται το παιδί, εσύ που το έχεις αγκαλιά και ο μπροστινός επιβάτης.
«Δεν κάθεται στο κάθισμά του το παιδί, κλαίει». Να κάτσει. Καλύτερα να κλάψει το παιδί σου 5 λεπτά παρά εσύ γονιέ για μια ζωή.
Κι εμείς μεγαλώσαμε χωρίς ειδικά καθίσματα στα αυτοκίνητα των γονιών μας. Δεν πάθαμε τίποτα. Εμείς ζούμε από καθαρή τύχη ή θαύμα, όπως θες πες το.
Η ασφάλεια των παιδιών, των δικών μας παιδιών, είναι πάνω από όλα! Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ενημέρωση, ούτε πρόστιμα από την τροχαία για το αυτονόητο. Για την προστασία τους ευθύνεται μόνο ο γονιός και πόσω μάλλον με την μετακίνησή τους μέσα στο αυτοκίνητο.
Σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ. «Για τη μεταφορά παιδιών ηλικίας μικρότερης των 12 ετών με αυτοκίνητο, είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών μέσων συγκράτησης και προστασίας όπως καθισμάτων, ζωνών ασφαλείας κ.λπ.».
Είναι έγκλημα να μεταφέρονται παιδιά με το αυτοκίνητο στην αγκαλιά της γιαγιάς είτε στο μπροστινό είτε στο πίσω κάθισμα με ή χωρίς ζώνη ασφαλείας.